มุมหนึ่งของวัดน้อยพระเมตตา...

เวลาช่วงต่างๆๆ

ฉลองนักบุญแอนดรูว์​ ผู้มาก่อน​และเรียบง่าย

การเป็น "ผู้มาก่อน" : ในพระวรสารนักบุญยอห์น  แอนดรูว์เป็นสาวกคนแรกที่พระเยซูทรงเรียก  และเป็นผู้นำซีโมนเปโตร (นักบุญเปโตร)  มาพบกับพระเยซู  จึงมีผู้ยกย่องท่านว่าเป็น "ผู้มาก่อน" (Protoclete)  

แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่เปโตรจะได้รับแต่งตั้งเป็นผู้นำของอัครสาวก

 * การอัศจรรย์ของนักบุญแอนดรูว์ :  มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับการอัศจรรย์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นโดยผ่านทางนักบุญแอนดรูว์  เช่น  การรักษาคนป่วย  การขับไล่ปีศาจ  และการช่วยเหลือผู้คนจากภัยพิบัติ  แต่เรื่องราวเหล่านี้มักมาจากบันทึกนอกพระคัมภีร์  เช่น  "กิจการของแอนดรูว์"  ซึ่งเขียนขึ้นในศตวรรษที่ 2

บทบาท: อัครสาวกของพระเยซู,  ผู้นำในการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ในยุคแรก

 * สัญลักษณ์: ไม้กางเขนรูปตัว "X" (เรียกว่า Saltire) ปลา

 * อุปถัมภ์: ประเทศสกอตแลนด์, ประเทศรัสเซีย, ชาวประมง, นักร้อง

 * วันฉลอง: 30 พฤศจิกายน

ประวัติ

 * แอนดรูว์เป็นชาวประมงเช่นเดียวกับน้องชายของเขาคือซีโมนเปโตร

 * พระเยซูทรงเรียกแอนดรูว์และเปโตรให้ติดตามพระองค์ และพวกเขาก็กลายเป็นสาวกคนแรกๆ

 * แอนดรูว์มีบทบาทสำคัญในการแนะนำผู้คนให้รู้จักกับพระเยซู รวมถึงการพาเปโตรมาพบกับพระเยซู

 * หลังจากการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ของพระเยซู แอนดรูว์ได้ออกเดินทางไปเผยแพร่ศาสนาคริสต์ในหลายพื้นที่ เช่น กรีซ เอเชียไมเนอร์ และไซเธีย

 * เชื่อกันว่าแอนดรูว์ถูกตรึงบนไม้กางเขนรูปตัว "X" ที่เมืองปาทรัส

เกร็ดความรู้เพิ่มเติม

 * นักบุญแอนดรูว์เป็นนักบุญอุปถัมภ์ของประเทศสกอตแลนด์ และไม้กางเขนรูปตัว "X"  ปรากฏบนธงชาติสกอตแลนด์

มวนแดง​ มวนพิฆาต​ กะ​ นิทานสอนใจ

มวนลำไยพบได้ทั่วไปในประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 

รวมถึงประเทศไทยของเราด้วย โดยเฉพาะในสวนผลไม้ เช่น ลำไย มังคุด เงาะ ทุเรียน

มวนชนิดนี้ชอบดูดกินน้ำเลี้ยงจากผลไม้ ทำให้ผลไม้เน่าเสีย ผลผลิตเสียหายได้

นิทานมวนลำไย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีมวนลำไยตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในสวนลำไยอันกว้างใหญ่ มวนตัวนี้มีชื่อว่า "แดง" แดงเป็นมวนที่ขี้เกียจตัวเป็นขน  วันๆเอาแต่กินกับนอน ไม่ชอบทำงาน

วันหนึ่ง แดงตื่นขึ้นมาด้วยความหิวโหย มันมองไปรอบๆ เห็นผลลำไยลูกโตห้อยอยู่เต็มต้น แดงดีใจมาก รีบปีนขึ้นไปบนต้นลำไย แล้วใช้ปากแหลมๆ ดูดกินน้ำเลี้ยงจากผลลำไยอย่างเอร็ดอร่อย

แดงกินจนอิ่มแปล้  แล้วก็นอนหลับไปบนต้นลำไย  วันแล้ววันเล่า แดงก็ใช้ชีวิตแบบนี้  กินๆ นอนๆ ไม่ทำอะไร

จนกระทั่งวันหนึ่ง  แดงตื่นขึ้นมา  พบว่าผลลำไยที่เคยเต็มต้น  เหี่ยวเฉา  เน่าเสียไปหมดแล้ว  แดงตกใจมาก  ไม่รู้จะทำอย่างไร  เพราะไม่มีอาหารกินแล้ว

แดงเสียใจมากที่ตัวเองเกียจคร้าน  ไม่ยอมช่วยเหลือชาวสวน  ปล่อยให้ผลลำไยเสียหาย  แดงจึงตั้งใจว่า  ต่อไปนี้จะขยันขันแข็ง  ช่วยชาวสวนดูแลผลไม้  และจะไม่กินผลไม้จนเสียหายอีก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ความเกียจคร้านนำมาซึ่งความเดือดร้อน  เราควรขยันหมั่นเพียร  และรู้จักรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนเอง

ปราสาทโชกุนกับมงกุฎสวรรค์

ยามเช้า ณ ปราสาทโชกุนแห่งนี้ แสงอาทิตย์สาดส่องลงมา เกิดเป็นวงแหวนเรืองรองล้อมรอบดวงตะวัน ราวกับมงกุฎแห่งสวรรค์ สีทองอร่ามของปราสาท ยิ่งขับให้ภาพนี้งดงามดุจเทพนิยาย ความรู้สึกสงบและอัศจรรย์ใจ แผ่ซ่านไปทั่ว ธรรมชาติช่างสร้างสรรค์สิ่งมหัศจรรย์ ให้เราได้ชื่นชม

เสือโคร่ง...

ว้าว! นี่มันเสือโคร่งตัวจริงเสียงจริงเลยนี่นา ดูสง่างามมาก ๆ เลย  ยืนอยู่บนโขดหินในสวนสัตว์ศรีราชา ท่ามกลางธรรมชาติเขียวขจี  ขนลายพาดกลอนสีดำตัดกับสีส้มอย่างสวยงาม  ดูท่าทางแข็งแรง น่าเกรงขามมาก ๆ เลยนะ  ตาของมันคมกริบ จ้องมองไปข้างหน้าอย่างสงบนิ่ง  

เสือโคร่งเป็นสัตว์นักล่าที่น่าทึ่งจริง ๆ  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใคร ๆ ถึงชอบไปดูมันที่สวนสัตว์

ความรักในมุมมองของพุทธศาสนา

พุทธศาสนามองความรักอย่างไร?

ในคำสอนของพุทธศาสนา ความรักถูกมองในแง่ของสภาวะจิตใจที่เป็นพิษหรือหล่อเลี้ยงจิตใจของคนรักและคนที่รัก อารมณ์ต่างๆ อาจแบ่งออกได้เป็นหลายประเภท ในระดับที่หยาบที่สุด ความรักอาจเป็นแบบหลงตัวเองและเรียกร้องมากเกินไป ในขณะที่ในระดับที่สูงส่งที่สุด ความรักแบบไม่เห็นแก่ตัวและไม่มีเงื่อนไข ความรักส่วนบุคคลมีแนวโน้มที่จะแกว่งไปมาจากด้านหนึ่งของระดับนี้ไปสู่อีกด้านหนึ่ง ชาวพุทธได้รับการสอนว่ายิ่งความรักของพวกเขาโน้มเอียงไปทางความเห็นแก่ตัวมากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งต้องทนทุกข์มากขึ้นเท่านั้น และจะทำให้คนที่พวกเขารักต้องทนทุกข์มากขึ้นเท่านั้น ยิ่งความรักของพวกเขาไม่มีเงื่อนไขมากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งมีพื้นฐานมาจากปัญญาและความเข้าใจมากขึ้นเท่านั้น พวกเขาก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น และพวกเขาจะสามารถมอบสิ่งดีๆ ให้กับผู้อื่นได้มากขึ้น ชาวพุทธได้รับการสอนให้ฝึกฝนการกระทำ คำพูด ความคิด และอารมณ์ของตนเองในลักษณะที่จะอบรมสั่งสอนและชำระล้างอารมณ์เชิงบวก

23/11/2567 22:56 น

อากาเมะ​ บลูฟิน ฟินจริง...

"เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ฉันได้มีโอกาสไปกิน Akame Bluefin ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังแห่งหนึ่ง บรรยากาศร้านตกแต่งสไตล์ เรียบง่ายแต่หรูหรา พอ Akame Bluefin มาเสิร์ฟเท่านั้นแหละ ฉันตื่นเต้นมาก!  เนื้อปลาสีแดงสดตัดกับไขมันสีขาว ลายสวยงามราวกับงานศิลปะ พอได้ลองชิมคำแรกเท่านั้นแหละ... โอ้โห! รสชาติมันสุดยอดมาก เนื้อปลานุ่มละลายในปาก มีความหวานนิด ๆ  มันกำลังดี  กินกับวาซาบิและโชยุหน่อย ๆ ยิ่งอร่อยขึ้นไปอีก ฉันประทับใจมาก ๆ เลยล่ะ"