คู่หูพิทักษ์รั้ว
ณ ประตูรั้วเหล็กดัดสีเทาอมฟ้าแห่งหนึ่ง "พี่กลมซ้าย" และ "น้องกลมขวา" กำลังเข้าเวรยามอย่างแข็งขัน ทั้งสองคือหัวกลมๆ สีขาวที่ถูกเชื่อมติดอยู่กับซี่กรงแนวตั้ง ทำหน้าที่เป็นดั่งดวงตาและผู้พิทักษ์ของบ้านหลังนี้มานานนับปี
"น้องกลมขวา คืนนี้มีอะไรผิดปกติรึเปล่า?" พี่กลมซ้ายเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกในจินตนาการของตัวเอง
"เรียบร้อยดีครับพี่!" น้องกลมขวาตอบกลับอย่างกระตือรือร้น "ท่านพาหนะในผ้าคลุมยังจอดนิ่งสนิทดี ผ้าอ้อม...เอ๊ย! สาส์นลับที่ตากไว้บนราวยังแขวนอยู่ครบทุกชิ้น โดยเฉพาะถุงเท้าสีแดงชิ้นนั้น ผมว่ามันต้องเป็นรหัสลับสุดยอดแน่ๆ!"
พี่กลมซ้ายพยักหน้าอย่างครุ่นคิด "นั่นสิ...สีแดงสดท่ามกลางความมืด อาจเป็นสัญญาณเตือนภัยบางอย่าง"
ทั้งสองจ้องมองเข้าไปในความมืดสลัวหลังรั้ว รถเก๋งคันโปรดของเจ้านายถูกคลุมด้วยผ้าคลุมสีอ่อน มองดูคล้ายภูเขาลึกลับลูกย่อมๆ ที่พวกเขาต้องปกป้อง ส่วนราวตากผ้าด้านหลังนั้นเปรียบเสมือนแผงควบคุมที่แสดงสถานะของบ้าน...ในความคิดของพวกเขา
ทันใดนั้น! มีเงาตะคุ่มหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ที่มุมถนน
"พี่! มีผู้บุกรุก!" น้องกลมขวาร้องเตือน สรรพเสียงในรั้วเงียบกริบ มีเพียงเสียงลมกลางคืนที่พัดหวีดหวิว
เงาดำนั้นค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ มันคือสิ่งมีชีวิตสี่ขา ดวงตาสีเขียวเรืองรองในความมืด มันคือ...แมวจรจัดตัวอ้วนกลมนั่นเอง
"ตั้งรับ! มันกำลังจะทำการจู่โจม!" พี่กลมซ้ายสั่งการ แม้ว่าสิ่งที่ทำได้คือการอยู่นิ่งๆ ก็ตาม
เจ้าแมวอ้วนเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูรั้ว มันจ้องมองมาที่พี่กลมซ้ายและน้องกลมขวา สลับกันไปมา ก่อนจะส่งเสียงร้อง "เหมียววว" ที่แฝงไปด้วยเลศนัย (ในความรู้สึกของคู่หูผู้พิทักษ์)
"มันกำลังเยาะเย้ยเรา!" น้องกลมขวากล่าวอย่างเจ็บใจ
เจ้าแมวหาได้สนใจไม่ มันเดินสำรวจไปตามแนวรั้ว ก่อนจะพบช่องว่างเล็กๆ ด้านล่าง แล้วมันก็ค่อยๆ มุดตัวแทรกผ่านเข้ามาในเขตรั้วได้อย่างง่ายดาย
"ไม่นะ! แนวป้องกันถูกทำลายแล้ว!" พี่กลมซ้ายร้องอย่างสิ้นหวัง "เราล้มเหลว!"
แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เจ้าแมวอ้วนไม่ได้มุ่งตรงไปทำลาย "ท่านพาหนะในผ้าคลุม" หรือขโมย "สาส์นลับ" แต่มันกลับเดินตรงไปที่รถ ค่อยๆ ใช้กรงเล็บเกี่ยวผ้าคลุมปีนขึ้นไปอย่างช่ำชอง ก่อนจะขดตัวเป็นก้อนกลมๆ อยู่บนหลังคารถที่นุ่มอุ่นสบาย แล้วก็เริ่มส่งเสียงคราง "ครืด...ครืด..." ในลำคออย่างมีความสุข
พี่กลมซ้ายและน้องกลมขวามองหน้ากัน (ในจินตนาการ) ความตึงเครียดเมื่อครู่มลายหายไปสิ้น
"ดูเหมือนว่า...ผู้บุกรุกจะกลายมาเป็นผู้อยู่อาศัยแล้วล่ะพี่" น้องกลมขวากล่าวพลางถอนหายใจ
"อืม..." พี่กลมซ้ายตอบ "งั้นภารกิจของเราคืนนี้ก็เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งอย่าง คือต้องดูแลความปลอดภัยให้เจ้าก้อนขนนี่ด้วย"
และแล้ว คืนนั้น...คู่หูพิทักษ์รั้วก็ได้สมาชิกใหม่ภายใต้การคุ้มครองของพวกเขา ท่ามกลางแสงไฟสลัวและเสื้อผ้าที่พริ้วไหวตามลม ภารกิจยามค่ำคืนยังคงดำเนินต่อไปอย่างเงียบเชียบและเปี่ยมสุขกว่าเดิม
