2555/04/12

วินาทีเดียวเท่านั้น....

“คุณพ่อผม..เป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย เพราะเพิ่งตรวจเจอ
ผมจะทำยังไง..หากต้องเสียท่านไป..ผมยังตอบแทนท่านได้ไม่เท่ากับสิ่งที่ท่านให้ผมเลย”
รุ่นน้องคนหนึ่ง...ได้ระบายความรู้สึกออกมากับฉัน.....เมื่อเดือนก่อน

ทุกวันนี้เวลาหมุนไปเร็วมาก...คุณว่าไหม? ไม่ว่าเราจะทำสิ่งใดหรือภารกิจใดในแต่ละวัน
คุณรู้สึกเหมือนกับฉันบ้างไหมว่า เวลามักจะไม่เคยพอ ถ้าเรายังทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่สำเร็จ เวลา 24 ชั่วโมงต่อหนึ่งวันช่างดูน้อยเกินไปเสียเหลือเกิน ในการทำกิจวัตรต่างๆ แค่ตื่นนอนขึ้นมา คุณก็ต้องอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปเรียน หรือทำงาน บางคนก็มีโลกส่วนตัวอยู่กับตัวเองอยู่กับสังคมออนไลน์ จนบางครั้งแทบจะไม่มีเวลาให้กับคนรอบข้างเลย ไม่เคยรับรู้หรือแค่พอได้รู้บ้าง...ว่าใครทำอะไร ที่ไหน แต่ไม่รู้ถึงรายละเอียด ความรู้สึก หรือรู้แต่ไม่ใส่ใจ เราได้ทำกิจกรรมร่วมกันบ้างไหม ได้ดูแล ใส่ใจ ให้ความรู้สึกดีๆ ให้กับคนที่เรารักเพียงพอแล้วหรือยัง? เพราะทุกวันนี้ ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง

หนึ่งวินาทีข้างหน้าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้น....เราไม่สามารถรู้ได้เลย หากวันหนึ่งคนที่คุณรัก..เหลือเวลาอยู่กับคุณแค่วินาทีเดียว
หากคุณมีเวลาเหลือแค่วินาทีเดียว....คุณจะทำอะไรได้บ้าง?

ด้วยใจที่ดีและมีความสุข

ไม่มีความคิดเห็น: